Abdul Samet Çelik – Ravzasına Vardım
Şimdi medine sokakları sensiz
Efendim bir seher yeli esiyor
Ravzayı mutahhara’ya doğru
Hz.bilal habeşlerin ezanlar okuyor
Ehl-i beyt ağlıyor ümmet
Ağlıyor sahabeler ağlıyor
Efendim
Ayrılığın ateşi yaktı efendim
Ayrılığın ateşi yaktı efendim yaktı
****
Ravzasına vardım hâlâ ordasın minbere
Çıkmışsın ümmetini sorarsın
Ümmetinin günahına ağlarsın
Ayrılık ateşi yaktı efendim
Sen gidince sahabeler ağladı
Ebubekir ciğerini dağladı
Fatma annem hiç gülmedi ağladı
Ayrılık ateşi yaktı efendim
Ravzasına vardım ağlar gözlerim
Toprağın koklayıp yüzler süreyim
Bedenim taşımaz tutmaz dizlerim
Ayrılık ateşi yaktı efendim
****
Ömer çıktı sahralarda ağladı
Senin ayak izlerini aradı
Yetim hasan hüseyin’inim ağladı
Ayrılık ateşi yaktı efendim
Sensiz geçen günlerim muharrem
Aşkının ateşi yaktı kül oldu
Kanlı gözyaşlarım akar sel oldu
Ayrılık ateşi yaktı efendim
Ravzasına vardım ağlar gözlerim
Toprağın koklayıp yüzler süreyim
Bedenim taşımaz tutmaz dizlerim
Ayrılık ateşi yaktı efendim